چرا ما به صرافی های غیر متمرکز “عاری از اعتماد” نیاز داریم؟

پیدایش پلتفرم های صرافیِ ارزهای رمزگذاری شده(cryptocurrency exchange) و وبسایتهایی که شما می توانید از طریق آنها به خرید(buy) و فروش(sell) یا مبادله ارزهای رمزگذاری شده بپردازید، کاملا دربردارنده هر چیزی که با پدیده اخیر عرضه اولیه سکه ( Initial Coin Offerings (ICOs) انجام می دهید، می باشد.
شرکت ها و سازمان ها از طریق ICOها دارایی های رمزگذاری شده(crypto-assets) خود را که توکن(token) نیز نامیده می شود، به عموم افراد معرفی می کنند و طی این فرایند شکل جدیدی از دارایی های دیجیتال قابل معامله ایجاد می شود که تنها از طریق بلاکچِین امکانپذیر می باشد.
استارت آپ ها قادرند با مدیریت یک رویداد جذب سرمایه براساس فروش token و بدون اتکا به سرمایه‌گذاری سنتی، بودجه مالی لازم جهت تکمیل پروژهای را خویش فراهم نمایند.
به گفته پیچ بوک(PitchBook)، سرمایه گذاریهای ICO از ۲۶ میلیون دلار(۱۰۵،۶۰۰،۰۰۰،۰۰۰ تومان) در سال ۲۰۱۴(۱۳۹۳) به تقریبا ۱.۳ میلیارد دلار(۵،۲۸۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ تومان) در سال ۲۰۱۷(۱۳۹۶) افزایش یافته است. در حالیکه شرکت های بلاکچِین سنتی طی زمان مشابه تنها ۳۵۸(۱،۵۷۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰) دلار سرمایه‌گذاری خطرپذیر(Venture Capital) حاصل نموده اند.

توکن های بیشتر، مشکلات بیشتر برای صرافی های متمرکز(centralized exchanges)

همچنان که این پروژها از طریق راه اندازی پلتفرم های توکن (ICO) بیشتر و بیشتر به جذب سرمایه می پردازند، شمار توکن ها در بازار افزایش یافته و سرمایه‌گذاران(investors) در شرکت های بلاکچِین و مشارکت کنندگان(contributors) در پروژه های مختلف به عنوان بخشی از استراتژی های سرمایه‌گذاری خود اقدام به خرید این توکن ها می نمایند. متاسفانه گزینه های محدود جهت به نقدینه درآوردن همه این توکن ها در بازار، قابلیت تبدیل(convertibility) یک توکن را به نوع دیگر به یک چالش واقعی برای سرمایه‌گذاران و اپراتورها بطور یکسان تبدیل نموده است.
یکی از دلایل این امر از این واقعیت نشات گرفته که اکثر شرکت های صرافیِ ارز متمرکز معروف اقدام به رزرو توکن هایی که در دست فروش می باشند، می نمایند و چنانچه شخصی بخواهد توکنی را که متداول نیست، خریداری کند لازم است زمان زیادی را صرف این مسئله نماید، چرا که توکنی از این نوع معمولا توسط شرکت های بزرگ صرافیِ متمرکز ارز پشتیبانی نمی شود.
در نهایت اکثر شرکت های صرافیِ متمرکز ارز تمایل دارند کاربران را پیش از اینکه یک معامله تایید گردد، یا پیش از آنکه آنها اجازه یابند عایدات خود را از شرکت باز پس گیرند(withdraw)، برای دقایقی منتظر نگهدارند. در نتیجه قیمت فروش بسیاری از کاربران صرافی متمرکز در آغاز معامله(initiate a transaction) ممکن است لزوما آن قیمتی نباشد که آنها هنگام تکمیل معامله(transaction is complete) شاهد آن خواهند بود.

معمای امنیت مبادلات متمرکز

در حالیکه حجم معاملات روزانه(trade volumes) میان ارزهای رمزگذاری شده اصلی از قبیل بیت کوین(Bitcoin) و اتر(Ether) ممکن است به رقمی بالغ بر دهها میلیون دلار برسد، حجم معاملات روزانه میان سایر ارزهای رمز گذاری شده ای که وارد بازار می شوند و اکثرا کمتر از دو سال از طول عمر آنها می گذرد، به این رقم بزرگ در حال نزدیک شدن می باشد.
مشکل این است که اکثر این معاملات علیرغم ماهیت غیر متمرکز و اعتماد ناپذیر(trustless) ارزهای رمزگذاری شده، جایگزین مبادلات متمرکز می شوند که در معرض هک و کلاهبرداری قرار دارند. گویا گزارشاتی بطور ماهانه در خصوص هک صرافی های ارزهای رمزگذاری شده در رسانه ها منتشر می گردد.
با نگاهی عمیق تر به این مسئله می توان گفت یکی از خصیصه های مشترک میان همه این حملات این است که آنها به شرکت های صرافیِ ارز متمرکزی هدایت می شوند که همه اطلاعات کاربران خود از جمله کلید های خصوصی شان(private keys) جهت دست یابی به ارزهای بلاکچِین در یک “سیلو”(silo) داده را نگهداری می کنند.
این بدین معناست که هکر جهت دستیابی به همه اطلاعات کاربر تنها لازم است یکبار وارد این سیستم شود.
اریف اکتار(Arif Akhtar)، بعنوان یک سرمایه‌گذار برجسته بر این نکته تاکید نمود که شما از طریق یک شرکت صرافیِ ارز متمرکز می توانید این اطمینان را حاصل کنید که پولتان طی این مبادله از دست نخواهد رفت (چه در اثر نقص سخت افزاری(hardware failure) چه به دلیل سایر قصورات) و آن شرکت قادر است وجوه شما را از سرقت یا هک ایمن نگهدارد و تجارت سرمایه تان متوقف نخواهد شد.
بطور خلاصه می توان گفت شرکت های صرافیِ متمرکز ارز به شما بعنوان کاربر این اعتماد را می دهد که به چیزیکه در حال حاضر غیر قابل کنترل می باشد و ممکن نیست حتی در همان کشور مشابه آنچه شما انجام داده اید، عمل کند، اعتماد نمایید.

یک راهکار بهتر: شرکت های صرافیِ غیر متمرکز ارز

یک شرکت صرافیِ غیر متمرکز ارز(decentralized exchanges) می تواند راهکار دیگری در برخورد با دارایی های دیجیتال مختلف و معامله همه انواع ارزهای رمزگذاری شده ارائه نماید.
یکی از دلایل اصلی اینکه چرا یک شرکت صرافیِ ارز متمرکز می تواند یک جایگزین فوق العاده باشد این است که آن می تواند فناوری اصولی ورای ارزهای رمزگذاری شده را که بلاکچِین نام دارد، بکار گیرد.
مبادله ای که براساس بلاکچِین صورت گیرد “عاری ازاطمینان”(trustless) خواهد بود، بدین معنا که نیازی به اعتماد به یک طرف واحد در معامله نمی باشد زیرا این تراکنش ها(transactions) به قدر کافی از شفافیت و روشنی(transparent) برخوردار هستند. به همین علت تقریبا غیر ممکن است معامله ای که در یک شرکت صرافیِ غیر متمرکز ارز که یک بلاکچِین را مدیریت می کند کلاهبرداری(fake) باشد.
وضوح و امنیت فناوری بلاکچِین ورای مبادلات غیر متمرکز طبیعتا این اطمینان را بوجود می آورد که این سیستم ایمن بوده و بی هیچ عیب و نقصی جهت محافظت از معاملات کاربران عمل می نماید.

مدل ایده آل

همچنین می توان با استفاده از فناوری بلاکچِین یک شرکت صرافیِ غیر متمرکز ارز طراحی نموده که اقدام به نگهداری همه وجوه مشتریان نمی نماید. در عوض معاملات نظیر به نظیر(peer-to-peer) از طریق یک فرایند خودکار ممکن می گردد.
وجوه کاربران را بجای نگهداری در یک سایت مرکزی(central site) می توان تا زمان آغاز معامله در یک حساب نگهداری نمود. هنگامیکه معامله آغاز شد، تنها بین خریدار و فروشنده مبادله انجام می گردد. بنابراین هیچ نیازی به “اعتماد”(trust) به یک سایت مرکزی جهت شکل گیری معامله وجود نخواهد داشت.
علاوه بر این شرکتهای صرافیِ غیرمتمرکز ارز اقدام به نگهداری توکن کاربران نمی نمایند، بنابراین از هرگونه سرقت یا از دست رفتن توکن اجتناب بعمل می آید و شرکت می تواند چنانچه نقدینگی کافی در سیستم باشد، درخواست های تجاری را فورا جامه عمل بپوشاند.  این امر با مبادلات جاری که نه تنها مستلزم زمان جهت شکل گیری مبادله می باشد بلکه ممکن است عواقب وخیمی همچون از دست دادن سرمایه را دربر داشته باشد، در تضاد است.
در ضمن این مبادلات می توانند در یک چارچوب قانونی دقیق(legal framework) جهت حفظ حریم خصوصی کاربران از طریق عدم نیاز به افشای اطلاعات شخصی مگر به لحاظ انتقال بانکی صورت گیرد. این امر می تواند از هک اطلاعات شخصی حساس کاربران که امروزه با هر سیستمی در یک سرور متمرکز حتی تنها بخاطر طی یک مبادله ارز بسیار رایج است، مانع گردد.

هنوز هیچ تغییر مسیری بسوی صرافیِ ارز غیرمتمرکز دیده نمی شود

موارد ذکر شده تنها چند دلیل این مسئله است که چرا ما به مبادلات غیر متمرکز نیاز داریم. نه تنها جهت معامله بصورت بی خطر و ایمن بلکه بخاطر مسائلی که در عرصه ارزهای رمزگذاری شده همچنان نمود می یابند.
ایده اصلی صرافی های غیرمتمرکز این است که هرگز لازم نباشد وجوه کاربر را نگهداری کنند. در عوض کاربران اطمینان داشته باشند که وجوه شان تا زمانیکه معامله آغاز می گردد در حسابهایشان ایمن خواهد ماند.
پس چرا هنوز هیچکس اقدام به مبادله غیرمتمرکز ننموده است؟
پاسخ این است که مبادلات غیرمتمرکز هنوز نسبتا ناشناخته مانده اند. عمدتا به این دلیل که رابط کاربری(interfaces) آنها به اندازه پلتفرم هایی نظیر کوین بِیس(Coinbase) نتوانسته رابطه دوستانه ای(user-friendly) با کاربران برقرار سازد.
علاوه بر این اکثر شرکت های صرافیِ ارز غیر متمرکز موجود با کاربرانی که دارای اطلاعات محدود در زمینه فناوری بلاکچِین و ارزهای رمزگذاری شده می باشند، برخورد دوستانه ای ندارند.
با این حال همچنانکه درک عموم نسبت به ارزهای رمزگذاری شده در حال تغییر می باشد و سوء رفتار برخی شرکت های صرافیِ ارز(مثل صرافی بیترکس) و هک شدن از سوی برخی هکرها تیتر خبر خبرگزاریهای ماست، شکی نیست که مبادلات غیرمتمرکز ارز به عنوان شیوه ای قدرتمند جهت معامله ایمن و بی خطر انواع مختلف ارزهای رمزگذاری شده در حال سر برآوردن می باشند.

نظر شما درباره جایگاه صرافی های غیر متمرکز در آینده این صنعت چیست؟ آیا به اندازه کافی دلیل برای روی گردانی مردم از صرافی های متمرکز وجود دارد؟ ما را از دیدگاه های خود آگاه کنید

منبع: cointelegraph